माय

प्रिय लेकरा, 

अस्तित्व शून्य असता 

तू हाक का मारिशी?

झिडकारीशी,विस्मरशी

परी मी सदैव तव उराशी ||१||

असते तुझ्याचसाठी 

सारेच माझे जीणे

झिजणे आयुष्यभर अन 

मरणे तुझ्याचसाठी ||२||

काटा  तुझ्याच पायी

परी विव्हळ देरे मजला 

भगवंत चरणी नमता

आयुष्य माझे तुजला ||३||

अश्रूत मात्र तुझिया

प्रतिबिंब आज माझे

अभिमान सार्थ मजला

परी दुःख तव अश्रुंचे  ||४||

बेधुंद मनाची नाती 

या अश्रूंतून जी फुलती

ती इवली पाउले स्मरती

मज "माय-माय" जी म्हणती ||५||

प्रिय आई,

मी तुझा,तू माझी

मी प्रतिपदा,तू पोर्णिमा माझी

मी याचना,तू  पूर्तता माझी

मी तहान,तू सरिता माझी  ||६|| 

मज जन्म आर्द्र हा आहे,

मायेने, प्रेमाने तुझिया.

तू कवेत घे मम क्षितिजा,

मज जन्म-सार हा आहे. ||७||

मज शब्द्सागरालाही 

सीमा येथेची मिळते.

मी शब्द लेखिता " आई ",

ती लेखा तेथीची थमते. ||८||

आई सागराची माझा 

आकंठ बुडलो जेथे 

लिखाणे उद्देश्य तेथे 

विरू लागले ||९||

                                          -मुकुंद.