प्रिय लेकरा,
अस्तित्व शून्य असता
तू हाक का मारिशी?
झिडकारीशी,विस्मरशी
परी मी सदैव तव उराशी ||१||
असते तुझ्याचसाठी
सारेच माझे जीणे
झिजणे आयुष्यभर अन
मरणे तुझ्याचसाठी ||२||
काटा तुझ्याच पायी
परी विव्हळ देरे मजला
भगवंत चरणी नमता
आयुष्य माझे तुजला ||३||
अश्रूत मात्र तुझिया
प्रतिबिंब आज माझे
अभिमान सार्थ मजला
परी दुःख तव अश्रुंचे ||४||
बेधुंद मनाची नाती
या अश्रूंतून जी फुलती
ती इवली पाउले स्मरती
मज "माय-माय" जी म्हणती ||५||
प्रिय आई,
मी तुझा,तू माझी
मी प्रतिपदा,तू पोर्णिमा माझी
मी याचना,तू पूर्तता माझी
मी तहान,तू सरिता माझी ||६||
मज जन्म आर्द्र हा आहे,
मायेने, प्रेमाने तुझिया.
तू कवेत घे मम क्षितिजा,
मज जन्म-सार हा आहे. ||७||
मज शब्द्सागरालाही
सीमा येथेची मिळते.
मी शब्द लेखिता " आई ",
ती लेखा तेथीची थमते. ||८||
आई सागराची माझा
आकंठ बुडलो जेथे
लिखाणे उद्देश्य तेथे
विरू लागले ||९||
-मुकुंद.